Dossiers

Na de inval van het Duitse leger op 4 augustus 1914, vluchtten tienduizenden Belgen richting Frankrijk. Zij kwamen voornamelijk in Normandië en Parijs terecht. Ze werden er warm onthaald door hulpcomités en de Franse overheid. De gevluchte Belgen kwamen voornamelijk in de landbouw en oorlogsindustrie terecht en bleven, in tegenstelling tot in andere landen, meestal tot het einde van de oorlog.

Wanneer verschillende Belgische steden ingenomen werden, vluchtten vele Belgen via Antwerpen en Oostende naar Groot-Brittannië. Het onthaal was er hartelijk, maar dat sloeg snel om. In de ogen van Britse burgers waren de Belgen lafaards en profiteurs die de Britse jobs zouden stelen. Taalbarrières maakten het er niet gemakkelijker op. Op de koop toe fietsten de Belgen aan de “verkeerde” kant van de weg. Toch huwden tijdens de oorlogsjaren veel Belgen en Britten met elkaar, en blikten de Britten na de oorlog tevreden terug op de aanwezigheid van de vluchtelingen.

Toen de Duitsers Antwerpen belegerden, vluchtten vele inwoners naar Nederland, samen met de vluchtelingen die hadden gehoopt veilig te zijn in Antwerpen. Ook de soldaten die zich niet op tijd konden terugtrekken, staken de grens over. Omdat Nederland neutraal was, moest het land de militairen ontwapenen en in kampen interneren. Ook de gewone burgers werden naar vluchtoorden gestuurd. Het leven was niet overal even aangenaam, maar veel soldaten hadden het geluk dat hun gezinnen hen achterna gingen. Ongeveer 105.000 vluchtelingen zouden doorheen de hele oorlog in Nederland verblijven.