Bronnen

Periode

De periode loopt van het einde van de 18de eeuw (circa 1780) tot op heden.

Bewaarplaats

Huwelijksaankondigingen worden in heel wat archieven, bibliotheken en documentatiecentra bewaard maar zijn vaak niet ontsloten en dus moeilijk terug te vinden. Ook kunnen huwelijksaankondigingen in privé- of familiecollecties teruggevonden worden.

Hoe te raadplegen?

Enkele voorbeelden waar je online terecht kan, zijn:

• Documentatie- en Studiecentrum voor Familiegeschiedenis (Familiekunde Vlaanderen, Merksem-Antwerpen)
• Huis van Alijn (Gent)
• Stichting De Bethune (Marke, West-Vlaanderen)
• Universiteitsbibliotheek Gent (Boekentoren te Gent). Een groot aantal huwelijksaankondigingen kan vrij geraadpleegd worden in de collectie van de UGent. Binnen de Boekentoren zijn ca. 18.000 huwelijksaankondigingen fysiek raadpleegbaar in de leeszaal Bijzondere Collecties. Een deel hiervan is gedigitaliseerd en kan grotendeels online geraadpleegd worden. De recentere huwelijksaankondigingen kunnen enkel binnen het UGent-netwerk online geraadpleegd worden. De collectie van de Boekentoren bevat ook uitnodigingen voor de receptie en het avondfeest alsook bedankingskaarten en lijsten met opsommingen van alle familieleden.

Gegevens

Huwelijksaankondigingen, ook trouwkaarten genoemd, zijn een interessant genealogisch document omdat ze een heleboel informatie bevatten. Het zijn aankondigingen die privé verstuurd werden naar vrienden, familie, kennissen, enzovoort. In tegenstelling tot wat vandaag gangbaar is, bevatten deze uitnodigingen niet enkel de namen van het bruidspaar maar ook de namen van de ouders of grootouders, vaak samen met hun adellijke titel(s) of beroep(en). Volgens de traditie zijn het de ouders en grootouders die het huwelijk van hun (klein)zoon of (klein)dochter aankondigen. Men gaat ervan uit dat de personen die uitnodigen het feest bekostigen. Huwelijksaankondigingen kunnen naast de plaats waarvan en datum wanneer de brief verstuurd werd informatie bevatten over de locatie en datum van het huwelijk.

De uitnodiging is vaak dubbelgevouwen met links de uitnodiging door de familie van de bruidegom en rechts die van de familie van de bruid. Meerdere losse kaarten komen ook voor.

Doorgaans werden de huwelijksaankondigingen op papier gedrukt. Er bestaan echter ook aankondigingen op porseleinkaarten, onder andere in de collectie van de UGent.

Let op

• Historisch gezien zijn huwelijksaankondigingen een sociaal gebruik dat vooral bij de hogere klassen gangbaar was. 
• Deze huwelijksaankondigingen zijn niet te verwarren met de huwelijksaankondigingen die eind 18de eeuw ook verschenen in kranten (zie Historische kranten). Het gaat hier evenmin over huwelijksaktes uit de parochieregisters die teruggaan tot de 16de eeuw (zie Huwelijksakte parochieregisters), of uit de registers van de burgerlijke stand die een huwelijk verplicht noteerden vanaf 1796 (zie Huwelijksakte burgerlijke stand).

Tips

• Hou er rekening mee dat op de huwelijksaankondiging meestal de plaats en datum genoteerd werd van waar en wanneer de brief werd verstuurd. Dit is dus niet de plaats en datum van het huwelijk zelf!
• De meeste brieven zijn opgesteld in het Frans. Bij een zoekactie vertaal je best beroepen en dorpen etc. naar het Frans.
• Veel namen kunnen op verschillende manieren geschreven worden. Wanneer je naar iemand specifiek op zoek bent, probeer allerlei varianten in te geven in de catalogi.
• Aanvullend aan een huwelijksaankondiging, kunnen andere bronnen context geven over de familiesamenstelling van je voorouders. Het kan daarom interessant zijn om een trouwboekje, geboorte- of overlijdensakte, een erfenisaangifte enzovoort in te kijken.